Görüşme

     Görüşme 

Çocuklara uygulanan testlerin hiç birinin sonunda teşhis konmaz. Buna gelişim testleri de dahildir. Projektif testlerde de kesinlikle teşhis konmaz. Çizim testlerinde çocuğun yaşadığı güçlükler ve dış dünyayı nasıl algıladığı (çocuğun gözünden ötekiler) ortaya çıkar. Çizim testi yapacağımızı ne aileye, ne de çocuğa söylemiyoruz. “Bazı çalışmalar yapacağız” denebilir.

Öngörüşmede şunlar sorulur: Neden buradalar? Problemlerini anlatırlar. “Bütün bunlar başlamadan önce bir şey olmuş muydu, hatırlıyor musun?” sorusu ÇOK önemlidir. Daha sonra doğum öncesine dair sorulara geçilir. Planlı bir gebelik miydi, çocuğu istiyorlar mıydı? Çocuğun adını kim, niye koydu? Çocuk adının anlamını biliyor mu? Emzirme öyküsü alınır. Emiyor muydu, uykusu nasıldı? Hiç gece terörü (bağırarak uyanır ve sakinleştirilemez) yaşamış mı?

Çocuğa sorulanlar: Arkadaşlarını, anne babasını sorarız. Anne babası hangi takımı tutuyor? İş yerlerine hiç gitmiş mi? Anne babası neleri sever? Çocuğa bir iyi (“Başına gelen seni en çok mutlu eden şey ne?”), bir kötü anısı sorulur; bu da çok önemli bir sorudur. “Hiç kötü bir şey olmadı ki” derse, bu çocuğun yaşamında hiç engellenme olmadığı, hiç kötü bir şey olmadığı anlamına gelebilir.

Çocuğa mutlaka rüyaları da sorulmalıdır. Rüyalar sayesinde saldırganla özdeşleşme, kastrasyon korkusu, edilgenlik gibi olgular ortaya çıkarılabilir. Çocuğa “Sen ne yapmaktan hoşlanıyorsun?” diye sormak çok önemlidir. Böylece çocuğun dış dünyaya yatırımı olup olmadığı, dürtülerini doyurup doyuramadığı hakkında bilgi edinilmiş olur.

Öngörüşmede tüm bilgiler, önüne çıkan her şey toplanır. Öngörüşmede ailenin tüm bireyleri odaya alınır, müdahale edilmeden aralarındaki etkileşim gözlenir. Çocukta ayrılma anksiyetesi varsa, tek almak için şansını deneyebilirsin. Çocukla görüşürken kesinlikle sorundan bahsedilmez. “Ben size yardım etmek için buradayım, neden buradasın, annen seni niye getirdi ki buraya?” gibi ifadeler kullanılabilir. Yaptığınız yorum yerini bulur. Anne baba o an duymazlıktan gelebilir.